Moonlapse vertigo

fenerin ışığıyla ısınmak, bu gece hiçbir şey göremiyorum.
varlığım tüm düşüncelerini karartıyor. sakin ve sağlıklı bir yara.
seni küçümsüyorlar. yeminim onları alt üst edecek. hiç saygı kalmadı.
gözlerinde çok eski bir ateş.
verilecek işaretle yok olacağım, ruhumdan en narin dokunuş. alay konusu mesih,
tüm belalı ve kayıplar için.
damlayan günah, çıkmazdaki karar, ölümü hissetmeye cesaret etmek.
sesiyle beni şaşırttı, sabah ormanın içinden geldi. yapraklı yol boyunca,
görevleri kana bulandı, herkes sakınmalı. haç’ ın konseyi gelişimi hissetmiş olmalı.
havadaki veba, sefaleti hor görüyor, zayıfı kamçılıyor.
gözlerimi çevirdim, sonumda solgun bir şekilde kaçış.
burayı terk ederken geçen zaman, görevimi bitirirken azalıyor.
o güvenli ve kararlı olacak, hiçbir şey inadına değil.
boğulmuş erdemden alı konmuş ve geçmişten kurtarılmış.

Cahil

bu geceye gel. buradan gideceğiz çok uzaklara.
zayıf ve parçalanmış yaşamlarımızdan. bu geceye gel.
günler bittiğinde kayıp ve yoldan çıkmış.
gözlerinden kaybolan şeyin içinde. gelip görüşünü bozan şey,
korkunla cahil kaldığını gördü.
bu geceye gel, yanlız vaadin ağırlığını taşı.
sen de hepimiz gibi kusurlusun. bu geceye gel, senin tek evin.
pişman olup kayıpların acısını hissetmek için asla geç değil.
bu geceye gel, hükümlülüklerini yok edip yanlız ruhunla telafi ettiğinde.
 bu geceye bir kez geldiğinde, tüm zihinler sabit.
tüm ihtiyaçlarını unut, tüm kontrolunu serbest bırak.

Godhead’s lament

yağmacı. durgunluğun ortasındaki toprağı paslandırıyor.
sevgili kardeşlik sona eriyor.
kızıl gözler ortamı inceliyor, her şey aynı.
izleyenler için şenlik. hücreden gelen ahlaki bozukluk.
 taş yollarda elle kazınmış ölüm. geçmişimdeki yaraları saklıyorum.
yine de sessiz ağıtımı hissediyorum. tam bu sırada her şey çöküyor.
beyaz eller önemsiz şeyleri kavrıyor. sinsi sırıtış, arkadaki zehirli parlaklık.
gizlenmemiş el yapımı yıldız. sessiz ağlayış, geri çekilmeye cüret etme.
solgun ışınlar seni kovalıyor. hiç olmamış bir şeyi kıskanmak.
bazıları tüm gördüklerini beraberlerinde getirecekler.
şaşırmışlığa doğru yolumu arıyorum. gözlerinin parıltısı, o bu anı biliyor.
yakın zamanda burayı terk edeceğimi hiç düşünmezdim.
son gün ağırmasında, yoldan çıkana yetişmek.
burada kalsaydım kimin umrunda olurdu? kimse bilmezdi.
burada kalsaydım kimin umrunda olurdu? kimse bilmemeliydi.
hala kuluçkada, gerçekten sakin. bu sert, alt üst olmuş surat.
anlamsız tanrı, adımı yırtıyor. kayıp namus, çıldırmış şehvet.
şaşırmışlığa doğru yolumu arıyorum. parçalanmış kaderde onu gördüm.
acısını doğada taşıyorum. gözlerinin parıltısı, o bu anı biliyor.

Bataklık

yaz mevsimi dönüşüm ile iç çekiyor.
buradan ayrılırken on beş yaşıdaydım.
yolumu bulanıklaştıran yoğun sis.
sabahın ilk ışıklarını kokluyorum.
yılların yorgunluğu, kafam rahat, sakinim.
acaba başardım mı, düştüm mü? geçmişi yok sayıyorum.
şimdi şu anın kusurlarının zamanı. kirlenmiş, kötü ve inançsızdım.
ölüm maskemi doğuştan beri giyiyorum. tanrı’ nın zayıf ve ince elleri.
soğuk okşayış ve ardından gelen hiçlik.
vaadimden alı kondum. ihanetim kalabalığa bağışlandı.
ateşli bir şekilde uğursuz damgası vuruldu.
günahkar deli, tecavüzcü. donuk dokunuş, kıvılcımlarda kıvranıyor.
nemli çamur gözlerimde yanıyor. tüm suratlar arkasını döndü.
ve hepsi çürüyüşümle alay ediyor. dogmalarla toplumdan dışlanmış.
kurutulmuş, dövülmüş, doğduğum yerden sürgün edilmiş.
merhametin bana bir faydası yok.
yağmur yağdıkça hiç bir şey eskisi gibi kalmıyor.
küllerin içindeki yeminler. kendimi kimseye rehin vermem.
öfkeli ve nefret dolu. adımı duyan herkes titriyor.
benimle uğraşırsan, benden korkacaksın.
bu gözler biriniz dışında kimseyi affetmez. sisi def ediyorum.
gelişimin sebebi melinda. ateş yığınına göz yaşları düşüyor.
elimde bir deve dikeni, paslı, yırtık, yaşlı ve kahverengi.
soydaş masumluktaki erdemli kabuk. zehirli sisten uyandım.
bataklıktan hızlıca geçtim. burada sular karışıyor.
ve uzakta kalan her şey kayboluyor. eğer benimle uğraşırsan,
benden korkacaksın. beni asla seninle bir kadere terk etmezdin.

Enchanted And In Silent Beauty

…and than she became older and left her friend in admiration
studded with bitter tears sickening falls the colour
taste for taste drowning in the nectar of clouds
which pass the light blind and bleeding
as the summer ever walks through winter’s woods
…those tales…
stay far from me I lie to myself… and still I wish
I woke up again in the shining of help freedom and immortality
I opened my hands and call for me… but any beauty has its thorns
in the empty pictures of your life surrounded by radiance.
in the dust of every little hope no one can see
what happens in the end and you didn’t want to see dry tears…

An Orchid For My Withering Garden

Still drunken of spring’s shining meadows and the myriads of flowers,
we shut our eyes to the beauty and fell asleep
…and oblivion erased our memories of fall and blinded our eyes.
Overwhelming were the days, as autumn embraced
the land of zephyr kissed the sky with passion…
But more seldom we remembered the perfume
of a long withered spring and summer’s caress
faded like a candle in the wind, leaving a legacy of gold…
…and still we slumbered – dreamless and forlorn…
But for the sleepless who perceive, a blossom’s tear
will be a monument of those long faded summers
and bears the seed of a new spring
…and those will feel no mourning as fall
grands them a farewell kiss in the orchid-fileds
because their gardens will gleam everlasting…

The Gesture Of The Gist

…and there is no sun
not then and never again
gloss nativity
desirable perfume of light
flavourless silence
the beauty of the gist
…but what is the gist
nothing or everything
embeded in lies about the real sense of life
the poise between the beginning and the end
…but this is the last dance
escape from this thorn undying
enrich me please in my truth
the slumber in enchantment
deify the breath, my only passion
…but there is no sun
no gesture no gist
only me, only freedom, only life

Sonsuz Uyku

I am the only one
who understands me
in my ebony dreams
why can’t I be just like them
…happy

life is gone
beautiful, suffering
my eyes drown, in delusion

my body paled and cold, let the
silence bloom I never will arise
in your arms again

now, with her hand, she closed my eyes
and gave me the last kiss, her tears drip
in my pool of blood

but, I’ve died with a
smile, ’cause no one did really search the
tenderness which sleeped in me, no

why could I not feel the love which flows through
all of our souls it was the fear that I never could fall in it

but so I’m gone and no one can bring me back
now shed tears what you on earth never did for me

now, they weep on my grave
weep they all just for me
now, I’m sad about my mistake

why can’t I return to earth, why?
there so many who loved me really
o. pain

Amorous

Love is all I feel, and the fear
that it could end one day.
you’re the only sense, of my life
and of my pains.

you, you carry my dreams in you,
with your lovely kisses and your tenderness.

why did you left me my all-inundated warmth:
with your smile, with your tears
and with your hope that you put in me.

my fate withers with your body
and your beauty which shines only
in my rememberance of you my calamity

o. I loved her but now she’s gone

and there she lies in her coffin,
all what I feel is pain
as I closed her dull eyes

and shed a passion’s tear

love
be this my last hope, but I
will never leave what I…

Truly a suffering

When I weep on your shoulder
you caress me with the warmest embrace
Tears are not a comfort
but truly a great suffering

Scarring of the soul a reminder of
the bitterness,
gained through the years and years
in despair
What gift pays grieving
but the loss of sadness for a moment

Ignorance of children – admirable
they know not grief
The reminder of sadness
is still grinding
Still harvesting delight

A fragile bird he cannot fly
without his wings
You cut them deeply
when you were my God
and Gods always fail you